Antwoorden van de staatssecretaris van Justitie en Veiligheid (Mark Harbers)op de
vragen van het lid Jasper van Dijk (SP) over tien jaar generaal pardon
(ingezonden 22 februari 2018).
(…)
Wie alle vragen en antwoord wil lezen, dan moet je de hele brief lezen. Ik heb de “highlights” eruit geplukt.
Vraag 2
Hoeveel mensen hebben een verblijfsvergunning gekregen op grond van
het generaal pardon (RANOV-regeling uit 2007)? Kunt u hierbij
onderscheid maken naar minderjarigen en meerderjarigen?
Antwoord 2
In de brief van 21 juli 2014 van de toenmalige Staatssecretaris van Veiligheid en
Justitie is gemeld dat aan circa 27.000 vreemdelingen een verblijfsvergunning op
grond van de regeling ter afwikkeling van de nalatenschap van de oude
Vreemdelingenwet (ranov) is verstrekt.1 Bijna een derde van de groep (circa
8.400 personen) was op het moment van vergunningverlening jonger dan twintig
jaar en voor een deel in Nederland geboren. Na de vergunningverlening geboren
kinderen kregen tot 1 januari 2009 eveneens een ranov-vergunning.2 Op 1
januari 2009 sloot de regeling, maar in op dat moment nog liggende dossiers kan,
al dan niet na een bezwaar, daarna nog een ranov-vergunning zijn verstrekt.3
Vraag 3
Hoeveel van deze mensen hebben tien jaar na dato een aanvraag gedaan
om het Nederlanderschap te verkrijgen? Kunt u hierbij onderscheid
maken naar minderjarigen en meerderjarigen?
Vraag 4
Hoeveel van deze aanvragen zijn toegewezen? Kunt u hierbij onderscheid
maken naar minderjarigen en meerderjarigen?
Antwoorden 3 en 4
In totaal zijn tussen 15 juni 2007 en 31 december 2017 (afgerond) 14.820
naturalisatieverzoeken ontvangen van ranov-vergunninghouders, waarvan 10.390
meerderjarig en 4.430 minderjarig op het moment van indienen van het verzoek.
Op 31 december 2017 is sprake van 13.220 inwilligingen, waarvan 9.220
meerderjarig en 4.000 minderjarig. Tot 31 december 2017 zijn afgerond 230
ranov-vergunninghouders via de optieprocedure Nederlander geworden. In het
bijzonder net meerderjarig geworden ranov-vergunninghouders kunnen via een optiebepaling de Nederlandse nationaliteit krijgen. Het gaat dan om de toegelaten
meerderjarige vreemdeling die in Nederland is geboren en aldaar sedert zijn geboorte hoofdverblijf heeft (art. 6, eerste lid, aanhef en onder a RWN), mits zij hun vreemde nationaliteit kunnen aantonen.
(…)
Vraag 5
Welke mogelijkheden zijn er om te naturaliseren zonder gelegaliseerde
geboorteakte?
Antwoord vraag 5
Een verzoeker om naturalisatie die asielgerechtigde is, hoeft geen buitenlandse
geboorteakte of een ander bewijsstuk van geboorteregistratie te overleggen om
te naturaliseren.
Een houder van een regulier verblijfsrecht hoeft om te naturaliseren geen
gelegaliseerde (buitenlandse) geboorteakte te overleggen als hij:
in het verleden bij de gemeente in Nederland een gelegaliseerde
buitenlandse geboorteakte heeft overgelegd; of
geboren is in Nederland, Somalië of Syrië; of
etnisch Armeen geboren in Azerbeidzjan is; of
geboren is in een land, dat is aangesloten bij het Verdrag tot afschaffing
van het vereiste van legalisatie van buitenlandse openbare akten (Trb.
1963, 28). Dan moet een van Apostille voorziende geboorteakte worden
overgelegd, tenzij de gemeente dat document al heeft; of
het register der geboorten, waarin zijn geboorteakte is opgenomen, is
vernietigd (bijvoorbeeld in een oorlogssituatie); of
geboren is in een land dat geen geboorteakten kent. In dat geval moet
wel, indien van toepassing, het lokaal gangbare bewijsstuk van
geboorte(registratie) waarin de persoonsgegevens van betrokkene zijn
vastgelegd, worden overgelegd (bijvoorbeeld een geboortebewijs uit een
ziekenhuis of een inschrijving in het familieboekje van de ouders); of
geboren is in een land, dat niet wordt erkend door Nederland
(bijvoorbeeld Abchazië, Noord-Cyprus, Taiwan of Zuid-Ossetië. (opmerking: dus in de meeste gevallen moet iemand met een reguliere verblijfsvergunning wel in het bezit zijn van een gelegaliseerde (buitenlandse) geboorteakte – Peter Ploeger).
(…)
Vraag 9
Op welke manier worden mensen ondersteund om bewijsnood ten
aanzien van de nationaliteit aan te tonen? Bent u bereid deze
ondersteuning uit te breiden?
Antwoord vraag 9
Het indienen van een naturalisatieverzoek geschiedt bij de gemeente waar de
vreemdeling woonachtig is. De gemeente bekijkt met de verzoeker de te
verwachte haalbaarheid van het verzoek. De gemeente bekijkt ook met de
verzoeker de vraag of, en zo ja, welke acties hij (nog) moet ondernemen om in
het bezit van identiteits- en/of nationaliteitsdocumenten te komen. De gemeente,
maar ook de verzoeker, kan daarbij de website van de IND raadplegen, waar
informatie over een aantal landen en hun documenten is opgenomen. Op het
moment dat een gemeente aan de hand van deze informatie nog vragen heeft,
kan de IND voor bijzondere vragen ook telefonisch of per mail worden
geraadpleegd.
De website van de IND bevat al een paar jaar informatie voor vreemdelingen die
willen naturaliseren, maar mogelijk niet over de juiste bewijsstukken beschikken.
Hier is voor een aantal landen concrete informatie te vinden over welke
documenten uit een bepaald land worden verwacht in de naturalisatieprocedure
en waar die documenten kunnen worden verkregen. Daarnaast staat er algemene
informatie over niet-erkende staten en is er informatie te vinden over te
overleggen documenten voor staatloze vreemdelingen en voor
meenaturaliserende minderjarigen. De informatie op de website van de IND wordt
up-to-date gehouden en waar mogelijk uitgebreid.
Onverminderd het bovenstaande blijft het in beginsel tot de eigen
verantwoordelijkheid van de vreemdeling behoren om zich primair bij en door zijn
eigen autoriteiten te laten informeren over de wijze waarop hij de beschikking kan
krijgen over de voor naturalisatie benodigde buitenlandse bewijsstukken inzake
zijn persoonsgegevens en zijn nationaliteit. Ten behoeve van andere
naturalisatieverzoekers uit hetzelfde land zet de IND al enige tijd informatie op de
website van de IND over welke documenten uit een bepaald land worden
geaccepteerd in de naturalisatieprocedure.
Vraag 10
Bent u bereid om een uitzondering ten aanzien van het moeten aantonen
van de nationaliteit te maken in de naturalisatie van mensen in het bezit
van een verblijfsvergunning op grond van de RANOV-regeling aan wiens
nationaliteit tijdens de eerder gevoerde asielprocedure niet is getwijfeld?
Zo nee, waarom niet?
Antwoord 10
Nee, daartoe ben ik niet bereid. Om te kunnen bepalen of na de naturalisatie tot
Nederlander afstand moet worden gedaan van de oorspronkelijke nationaliteit is
actuele informatie over het bezit van de vreemde nationaliteit nodig en daarvoor
kan niet worden volstaan met informatie van jaren geleden. De gegevens in het
paspoort worden bovendien vergeleken met de gegevens in de geboorteakte of
het daarvoor alternatieve bewijsstuk. Alles afwegend zie ik geen aanleiding deze
groep reguliere vreemdelingen anders te behandelen dan andere reguliere
vreemdelingen. Juist vanwege het belang dat moet worden gehecht aan het
Nederlanderschap beoog ik te voorkomen dat naturalisatie tot Nederlander
plaatsvindt op onjuiste persoonsgegevens en/of nationaliteit. Hierbij is van belang
dat de vreemdeling gedurende een periode van inmiddels ruim tien jaar in de
gelegenheid is geweest het noodzakelijke document ter onderbouwing van zijn
nationaliteit bij zijn eigen autoriteiten aan te vragen. Ik wil voorkomen dat
naturalisatie plaatsvindt op onjuiste persoonsgegevens en/of nationaliteit.
Volgens het huidige naturalisatiebeleid wordt geen geldig buitenlands paspoort
gevraagd aan:
personen in de basisregistratie personen opgenomen met de vermelding
‘staatloos’; of
asielgerechtigden; of
etnisch Armenen geboren in Azerbeidzjan; of
als op basis van een ambtsbericht van BZ of anderszins is besloten om
vanwege de politieke situatie in een land (tijdelijk) niet te verlangen dat
van dat land een geldig reisdocument wordt overgelegd. Op dit moment
zijn dat Somalië en Syrië (ook hier geldt mijn eerdere opmerking!).
Vraag 11
Wat verwacht u van mensen met een verblijfsvergunning op grond van
de RANOV-regeling voor wie het onmogelijk is om de nationaliteit aan te
tonen waardoor zij niet kunnen naturaliseren? Is het de bedoeling dat zij
eeuwig in Nederland blijven wonen, en Nederland dus ook niet kunnen
verlaten, zonder ooit Nederlander te worden? Acht u het gerechtvaardigd
dat zij telkens 401 euro voor de verlenging van hun verblijfsdocument
moeten betalen? Vindt u dat zij dit hun leven lang zouden moeten doen?
Bent u bereid deze groep financieel tegemoet te komen in deze kosten?
Vraag 12
Welke moeilijkheden komen jongeren tegen wiens ouders een
verblijfsvergunning op grond van de RANOV-regeling hebben? Wat is uw
reactie op bijvoorbeeld Marina die als baby naar Nederland kwam en
nooit een beroep als officier van justitie zal kunnen uitoefenen? 2)
Antwoorden 11 en 12
In een individueel geval kan bij een vreemdeling, die in het bezit is van een
reguliere verblijfsvergunning, aanleiding bestaan om de voorwaarden voor het
overleggen van identiteits- en/of nationaliteitsdocumenten niet te handhaven.
Daartoe overgaan is mogelijk na het hebben vernomen en gewogen van de
reden(en) waarom betrokkene niet in het bezit is van het gevraagde document.
Het is aan betrokkene om deze reden(en) naar voren te brengen. Het beeld dat
Nederland niet kan worden verlaten, deel ik overigens niet.
Houders van een ranov-vergunning kunnen in plaats van een verlenging van de
ranov-vergunning kiezen voor een verblijfsvergunning regulier voor onbepaalde
tijd (als zij aan de daarvoor gestelde voorwaarden voldoen). De vergunning voor
onbepaalde tijd kost eenmalig (met of zonder de status EU langdurig ingezeten)
€161,-.
Een vreemdeling die langdurig legaal in Nederland woont, heeft in Nederland
grotendeels dezelfde rechten als een Nederlander. Het aantal wettelijk
gereglementeerde beroepen waarin alleen personen met de Nederlandse
nationaliteit kunnen worden benoemd, is de afgelopen jaren gedaald.
(…)
Advies/hulp bij de aanvraag voor een verblijfsvergunning nodig? Lees verder! 